Dis met 02:15 gedagtes wat ons stilsit. Dis met gesprekke wat woordloos verander in gevoel. Dis met onbeantwoorde boodskappe wat ons siel kraak.
Soms is dit moeilik om te dink dat ons almal stadig doodgaan. Ons uurglas uitloop. Dis moeilik om te verstaan dat mense verdwyn. Al is hulle nog vaagweg verbind aan jou hart.
Die digters skeur blaaie uit ons menswees en deel dit uit op straat. Skilders steel kleur in ons oë en plak dit teen die bleek doek van oseaan-harte. Die danser se ritme vervang ons polse; joune ook.
Dig bly kuns. Skilder en dans óók. Maar jy is nie meer in jou gewone rymskema of medium vasgevang nie. Jou ballettbolla het uitgeval.
Met halwe stories, achromatiese oë en n onreëlmatige klop kom weef die waarheid n persiese mat vir die sitkamer van my arm binneste.
Leemtes maak vol
en ruimtes kripeer.
Jou hart is hol
en jou liefde seer.
Sy is sag nes wol
maar moeg probeer
Ek het gewag.
En jy gerus,
sonder lag,
sonder sus.
Buite op straat
wag jy nou sonder naat.
Uitgerafelde garingdraad
op markplein-plaat.
Kuns is jy.
In verf, ink en noot;
met weggooi seergekry,
as, en die waarde van lood
Onder donkergrys
het jy my hart kom bewys.
Met baklei.
Sonder gallery.
-MM
2016.08.10
malmens 